سیستمهای موقعیتیابی درونساختمانی (IPS)
سیستم موقعیتیاب درونساختمانی (IPS) به فناوریای گفته میشود که امکان موقعیتیابی افراد و اشیاء را در داخل ساختمانها فراهم میکنند. این سیستمها با استفاده از روشهای مختلفی مانند وایفای، بلوتوث، اولتراسونیک و غیره میتوانند موقعیت دقیق افراد یا اشیاء را درون یک ساختمان مشخص کنند.
کاربردهای IPS:
رهیابی و مسیریابی درونساختمانی:
با استفاده از IPS، افراد میتوانند به راحتی در داخل ساختمانهای بزرگ مانند بیمارستانها، مراکز خرید، فرودگاهها و غیره مسیریابی کنند و به مقصد مورد نظر خود برسند.
نظارت بر داراییها:
IPS میتواند برای ردیابی و کنترل داراییهای باارزش درون یک ساختمان مورد استفاده قرار گیرد. به عنوان مثال، در یک انبار بزرگ، میتوان با استفاده از IPS کالاهای موجود را ردیابی کرد و از سرقت آنها جلوگیری نمود.
بهبود امنیت و ایمنی:
: IPS میتواند به منظور بهبود امنیت و ایمنی افراد در داخل ساختمانها مورد استفاده قرار گیرد. به عنوان مثال، در یک بیمارستان، میتوان با استفاده از IPS موقعیت بیماران را ردیابی کرد و در صورت نیاز به آنها کمک رساند.
جمعآوری و تحلیل دادهها:
با سنسورهای تعبیهشده در سیستم IPS، میتوان میزان تردد افراد در نقاط مختلف، مدت زمان حضور آنها در بخشهای مختلف و الگوهای حرکتی را ردیابی کرد و از این دادهها برای بهینهسازی فضا، بهبود خدمات و کسبوکار استفاده کرد.
در ادامه برخی از فناوریهای رایج مورد استفاده در IPSها را شرح میدهیم:
وای-فای(Wi-Fi):
یکی از رایجترین روشهای موقعیتیابی در IPS استفاده از سیگنالهای Wi-Fi موجود در ساختمان است. دستگاههای مجهز به Wi-Fi با اندازهگیری قدرت و کیفیت سیگنالهای دریافتی از نقاط دسترسی مختلف (Access Points)، میتوانند موقعیت خود را تخمین بزنند.
دقت این روش بسته به تعداد نقاط دسترسی و توزیع آنها در ساختمان متفاوت است. به طور کلی، برای دستیابی به دقت بالا، به تعداد بیشتری نقطه دسترسی نیاز است.
بلوتوث کممصرف (BLE):
فناوری BLE با مصرف انرژی بسیار کم، امکان موقعیتیابی دقیق و کمهزینه را در محیطهای داخلی فراهم میکند. تگهای BLE کوچک و کممصرفی را میتوان روی افراد یا اشیاء نصب کرد و حسگرهای ثابت در نقاط مختلف ساختمان موقعیت آنها را با اندازهگیری قدرت سیگنال BLE دریافتی، تخمین میزنند.
مزیت BLE نسبت به Wi-Fi، مصرف انرژی بسیار پایینتر و دقت موقعیتیابی بهتر در فضاهای بسته است.
شناسایی فرکانس رادیویی(RFID):
سیستمهای RFID از برچسبهای حاوی تراشه و تگهای خواننده برای شناسایی و ردیابی اجسام استفاده میکنند. برچسبهای RFID را میتوان روی کالاها، تجهیزات و حتی افراد متصل کرد و تگهای خواننده با شناسایی برچسبهای نزدیک، موقعیت آنها را تشخیص میدهند.
دقت موقعیتیابی RFID معمولاً پایینتر از Wi-Fi یا BLE است، اما مزیت آن امکان شناسایی و ردیابی اشیاء بدون نیاز به برق یا باتری است.
باند فوق وسیع(UWB):
فناوری UWB با استفاده از سیگنالهای رادیویی با پهنای باند بسیار بالا، موقعیتیابی دقیق و با تأخیر کم را ارائه میدهد. این فناوری برای کاربردهای حساس به زمان، مانند ردیابی حرکات سریع یا موقعیتیابی بلادرنگ، مناسب است.
این فناوری نسبت به سایر فناوریهای IPS دقت موقعیتیابی بسیار بالاتری دارد، اما هزینه پیادهسازی آن نیز بالاتر است.
حسگرهای اینرسی:
برخی از سیستمهای IPS علاوه بر فناوریهای بیسیم، از حسگرهای اینرسی مانند شتابسنج و ژیروسکوپ برای تخمین موقعیت و حرکت کاربر استفاده میکنند. این حسگرها تغییرات حرکتی و جهت را تشخیص میدهند و با ترکیب با دادههای موقعیتیابی بیسیم، اطلاعات دقیقتری در مورد موقعیت و مسیر حرکتی کاربر ارائه میدهند.
انتخاب فناوری مناسب برای IPS به عوامل مختلفی مانند دقت مورد نیاز، بودجه، اندازه و پیچیدگی ساختمان و نوع کاربرد مورد نظر بستگی دارد.